Back Windsor-kasteel Afrikaans Castiello de Windsor AN قلعة وندسور Arabic Vindzor sarayı Azerbaijani Віндзорскі замак Byelorussian Ўіндзарскі замак BE-X-OLD Уиндзорски замък Bulgarian Kastell Windsor Breton Castell de Windsor Catalan Windsor Castle (kastilyo) CEB
El conocíu como Castiellu de Windsor ye un palaciu y residencia real asitiáu en Windsor, nel condáu de Berkshire, Reinu Xuníu, notable pola so antigua rellación cola Familia Real Británica y pola so arquiteutura. El so orixe foi un castiellu medieval empezáu a llevantar nel sieglu XI, tres la conquista normanda d'Inglaterra por Guillermu I el Conquistador. Dende tiempos d'Enrique I d'Inglaterra (sieglu XII) foi habitáu por numberosos monarques británicos, fechu que lo convierte na segunda residencia real europea d'ocupación más antigua tres el Real Alcázar de Sevilla.[1][2][3] Dalgunes de les sos luxoses estancies, como los Apartamentos d'Estáu», son arquitectónicamente bien interesantes y fueron descrites pol historiador Hugh Roberts como «una secuencia magnífica ya inigualable d'habitaciones llargamente reconocíes como la meyor y más completa espresión del estilu del periodu xeorxanu tardíu».[4] El castiellu inclúi la Capiya de San Xurde, del sieglu XV, considerada pol historiador John Robinson como unu «de los llogros supremos del diseñu del góticu perpendicular inglés».[5]
Esta fortificación foi diseñada orixinalmente sobre una llixu y con trés muralles en redol a un montículo central pa sirvir como baluarte de los conquistadores normandos nes contornes de Londres y apoderar una zona estratéxicamente importante del ríu Támesis. La so fábrica foi gradualmente sustituyida por piedra, y a empiezos del sieglu XIII sufrió un llargu asediu mientres la Primer Guerra de los Barones (1215-17). Enrique III construyó un luxosu palaciu real dientro de la cortil a mediaos d'esi sieglu y Eduardu III foi más allá cola reconstrucción del palaciu, que creó un conxuntu mayor d'edificios que se convertiría en «el proyeutu arquiteutónicu secular más caru de tola Edá Media n'Inglaterra».[6] El nucleu de la obra d'Eduardo pervivió hasta'l periodu Tudor (sieglu XVI), cuando Enrique VIII y Sabela I diéron-y al castiellu un usu mayor como corte real y centru d'entretenimientu diplomáticu.
El complexu sobrevivió al aturbolináu periodu de la Guerra Civil inglesa, en que foi usáu como cuartel militar poles fuercies parllamentaries y como prisión de Carlos I. Mientres la Restauración de los Estuardo, Carlos II reconstruyó gran parte del castiellu con ayuda del arquiteutu Hugh May y creó una serie d'estravagantes interiores barrocos qu'inda güei causen almiración. Tres un periodu de neglixencia nel sieglu XVIII, los reis Xurde III y Xurde IV anovaron y reconstruyeron el palaciu de Carlos II ensin reparar en gastos pa producir el diseñu de los actuales Apartamentos d'Estáu, engalanaos n'estilu rococó, góticu y barrocu. La reina Victoria realizó cambeos menores nel castiellu, qu'emplegó como centru d'entretenimientu real mientres gran parte del so estensu reináu nel sieglu XIX. El castiellu de Windsor tamién sirvió como abellugu de la familia real mientres los intensos bombardeos de la Segunda Guerra Mundial y sobrevivió a una quema en 1992. Na actualidá nel castiellu de Windsor viven y trabayen más de quinientes persones, ye una atraición turística bien popular, sede de visites d'Estáu y el llar de fin de selmana preferida pola reina Sabela II d'Inglaterra.
- ↑ Ignacio Peyró (2014). Pompa y circunstancia. Diccionariu sentimental de la cultura inglesa.
- ↑ Real Alcázar: Hestoria
- ↑ L'Alcázar de Sevilla: reflexones sobre'l so orixe y tresformamientu mientres la Edá Media (Memoria d'Investigación Arqueolóxica 2000 - 2005)
- ↑ Hugh Roberts, Options Report for Windsor Castle, citáu en Nicolson, p.79.
- ↑ Robinson, p.27.
- ↑ Brindle and Kerr, p.39.